…Maniacka Dziesiątka…

…Gdzie się podziały kolory?…Zawieszam nieruchomo wzrok daleko przed przednią szybą auta….Migają samochody, jeden za drugim…Przechodzą ludzie…Pojedynczy biegacze…Kibice…Jakby w zwolnionym tempie….Wtulony w fotel, wypełniony po brzegi pięknym, poruszającym głosem Hani Banaszak, zasłuchany w znamienną frazę, która dotyka głębi duszy i uwalnia łzy….opieram głowę o boczny słupek….Sporo czasu, niemal półtorej godziny do biegu….Mogę siedzieć, chcę siedzieć, właściwie nigdzie nie chcę iść…Nie mam ochoty na bieg…Niewiele dziś spałem, wczoraj też…Mijają minuty, jeden kwadrans, drugi…Emocje, posłuszne grawitacji,  płyną wąziutką strugą…. Czytaj dalej →