Przyjemny szmer za oknem..

…obudził mnie o poranku 🙂 …”Deszcz!” – pomyślałem, nie otwierając oczu…I zaraz kolejna sympatyczna myśl: „nie słychać grzmotów!!”…. Nie sądziłem, że zachmurzone niebo i opad może mnie tak doskonale nastroić jeszcze zanim otworzę oczy 😀 … pierwszą moją reakcją było sięgnięcie po komórkę i przestawienie budzika, bo taka aura zmieniała plan na dziś 😉 – nie będę się zrywał i biegał przed zajęciami nad Rusałką, ale po nich 😀 …  Wreszcie jakiś mały bonus od życia, kilka chwil snu więcej 😉 😉 ….

Kiedy jestem już na nogach, na zewnątrz nie kropi już…Przed domem kałuże, a powietrze  oczyszczone – oby jego temperatura nie wzrosła tak szybko… 🙂 .Przed wyjściem cieszy mnie jeszcze jeden aspekt – nie muszę zabierać ze sobą plecaka, wystarczy mi bidon z piciem….. YES!…Chcę dziś czuć się swobodnie 🙂 .

No taaaaak, tylko trzeba jeszcze pamiętać….by go zabrać…Przed stadionem orientuję się, że został na blacie w kuchni…No to będzie dziś…”na sucho” 🙁 …. Koło mostku zastaję kilka znajomych i dwie nowe osoby. Pomału kompletujemy się, a mnie cieszy zwłaszcza dawno oczekiwane pojawienie się Konrada – Kony’ego (po lewej)…

i Doroty (po prawej)….

która pilnie sposobi się do pierwszego w życiu „ultra” – Chudego Wawrzyńca 😀 .

Monika zapowiada, że rozpoczynamy cykl zajęć, które będą tematycznie poświęcone najistotniejszym biegowym elementom. Dziś zaczniemy od „siły”, więc zaproszeniem na podbieg nasza trenerka daje nam sygnał do biegu 😉 …Ścieżka tradycyjna – duże kółko z „cyplem”…Pokonuję ją dość żwawo, bo „podpinam się” pod tempo Doroty, by sobie pogadać 😉 ….5:15-5:30 „na otwarcie” dają się odczuć 😀 … No ale czas przez to płynie szybciej i ani się oglądamy, jak zatrzymujemy się przy podbiegu. Tu najpierw ćwiczenia ogólne na ścieżce…

Kursujemy w obie strony na odcinku 50 metrów, pochylając się, podskakując, wymachując kończynami, a wszystko to w dość solidnym, podkręcanym przez parę trenerską, tempie…. 🙂

Wracamy truchtem lub w marszu…

Pora na mały stretching przed próbą siłową…Pacyfikujemy ruchliwe skrzyżowanie ścieżek przy podbiegu, co chwilę ustępując nadjeżdżającym rowerom i robiąc przy tym „meksykańską falę” 😀 …Monika wyjaśnia znaczenie treningu siłowego w bieganiu i omawia, co będziemy robić…My słuchamy, przy okazji dość obficie karmiąc wszelaki insekt, który kłębi się w powietrzu na atrakcyjnej „wyżerce” 😀 …

Tymczasem Dorota na własną rękę „wysysa” wiedzę z Piotra o biegach ultra 😀 – kogo bardziej kompetentnego pytać, jak nie naszego trenera, który raptem wczoraj przebiegł treningowo (!) w duecie ze znanym fizjoterapeutą i biegaczem górskim, Sławkiem Marszałkiem….trasę ultramaratonu główną granią Tatr (!!!). Trzeba korzystać z wiedzy, bo Piotrek to w tej materii guru 😀 .

Podbieg pokonujemy w czterech seriach, na każdą z nich składa się skip A i sprint, no i oczywiście powroty w truchcie…Wszyscy się solidnie przykładają, zwłaszcza do tej części szybkościowej :D…Gdy to mamy już za sobą, zostaje nam jeszcze kilka przebieżek, ale już po płaskim. Tym razem jest regularne ściganie 😀 . Ja dobieram się w parze z Kubą, ale nie biegnę na maxa – grunt pod nogami, mimo, że ubity, jest nierówny, a ja chcę w całości zachować obie kostki 😉 …Staram się tylko wyżej unosić kolana oraz wyrzucać do przodu biodra – przy takim ruchu można bardzo fajnie, elastycznie pracować śródstopiem. Te akcenty sprawiają mi zawsze dużo radochy – nie czuję po nich zmęczenia takiego, jak w regularnym biegu ciągłym, co więcej – mam uczucie przyjemnego pobudzenia, a dalszy spokojny bieg przychodzi mi łatwiej, z większą prędkością i wydolnością 🙂 .

Tak jest też i tym razem, gdy spokojnie truchtamy w kierunku mostku. Rozciąganie przeplatają pogaduchy…Jak przed tygodniem, magiczne pytanie zadaje Kuba: „I jak? Biegniesz jeszcze?”…Tak, mam ochotę, wczoraj nie poszalałem, więc dziś wypada choć w „normie” się zmieścić. Podpina się druga z Magd, Agnieszka, a udaje nam się zachęcić też Dorotę, naszą saksofonistkę 🙂 …Mam mały falstart, bo Garmin drobiazgowo namierza satelity 😀 , ale udaje mi się zafixować wreszcie i ruszyć…

Dorota biegnie swoim spokojnym tempem, a nas wypuszcza do przodu. Teraz jest czas, by pogawędzić z Agnieszką..W temacie pojawia się m.in. Magda, która dziś biegnie „połówkę” w Obornikach – ciekawe, jak jej idzie??….Wybieramy małe kółko wokół jeziora, trzymając się brzegu…Koło gastronomii odbija druga z Magd, a my w tempie ~6:00 rytmicznie przebieramy nogami dalej 😉 …Nie widać Doroty, może odpuściła..przez chwilę próbowaliśmy wyczekiwać jej pojawienia się, ale w końcu ruszyliśmy przed siebie. Na rozmowach czas płynie szybko – zaliczmy mały obwód błyskawicznie 😉 . Podczas postoju „na mecie”, czyli przy mostku, dociera Dorota – a jednak biegła cały czas konsekwentnie za nami, a teraz uśmiecha się od ucha do ucha, że upór się opłacił ;).

Wymieniamy się na koniec kontaktami – tak naprawdę powszechną platformą przekazu informacji jest nasz „fejsowy” fanpage, ale komórka jest  uniwersalniejsza i szybsza :D.

Na „placu boju” zostaję z Kubą – wracamy razem na parking. Tu przychodzi mi do głowy, że mając troszkę czasu, możemy zajrzeć na druga odsłonę crossfit’owego festynu na stadionie, a ja przy okazji zagadam tym razem fizjoterapeutę.

Pomysł trafiony – Kuba robi sobie pomiary na wadze, z których wczoraj ja skorzystałem…

…tymczasem ja najpierw obserwuję, jak specjalista od ciała próbuje pomóc młodej, ładnej dziewczynie 🙂 , a potem sam oddaję się w jego ręce 😀 ….Wczoraj się łamałem, czy zawracać głowę bólem poniżej prawej kostki – w końcu wszelakie dolegliwości towarzyszą mojemu bieganiu i dodają mu smaczku 😀 – ale ta „nowinka” jest delikatnie dyskomfortowa, więc czemu nie skorzystać z porady fachowca? 🙂 …W jego ocenie nie jest to achilles, a przyczep więzadła, co mnie uspokaja – mniej sympatyczne jest zalecenie 14-dniowej przerwy, poświęconej jedynie ćwiczeniom rozciągającym (!!!)…..Perspektywa mało wesoła, zobaczymy….Póki co okleja mi starannie stopę i nogę aż pod kolano specjalnymi taśmami „kinesio tapes” i puszcza wolno……Zahaczam jeszcze o stoisko Samsunga, a potem już do auta i do domu….Czas najwyższy…;)

Garmin ma głos...

Jak było?

Towarzysko i pracowicie. Dziś nasi trenerzy podkręcili tempo ćwiczeń, przez co było więj ruchu i był intensywniejszy :). I o to chodzi. Podbieg to moje królestwo – lubię to, bo to jak mój interwał pod koszami – zryw-trucht, zryw-trucht i tak w kółko. Bardzo dobrze się w tym czuję.

Cieszy pojawienie się dziś i Kony’ego, i Doroty. To sympatyczne postaci naszych spotkań – Konrad ma zawsze celne i zabawne komentarze, którymi potrafi powalić, a Dorota – wieczny uśmiech na ustach, a jej entuzjazm do biegania jest zaraźliwy jak grypa 🙂 . Tym razem nawet spiąłem się do tempa 5:15, by z tej energii skorzystać 😀 :D…

Dobrze się dziś biegało, zwłaszcza po podbiegu. Niestety prawa kostka, dawała o sobie znać, więc pomysł skorzystania z porady fizjotrerapeuty był jak najbardziej na miejscu…Przy okazji potestuję w praktyce kolorowe taśmy, którymi dość często oklejani są sportowcy, np. tenisistki :)…

Perspektywa dwóch tygodni odpoczywania nie przypadła do gustu mojej przekornej duszy – póki co utargowałem sam z sobą tydzień, a po nim zobaczę, jak się miewam.. 😀 . Na początek zrezygnuję (z bólem serca) z jutrzejszego kosza…Potem środowe bieganie…No dobra, zobaczymy 😀 😀 …